Ik heb eerder de ontwikkelingsgeschiedenis van multi-rotor UAV's met u gedeeld, dus over een ander hoofdmodel van UAV's,UAV met vaste vleugels, vandaag zal ik je ook meenemen om de korte ontwikkelingsgeschiedenis ervan te begrijpen.

Laten we eerst eens kijken wat aUAV met vaste vleugelsis. De zogenoemdeUAV met vaste vleugelsverwijst naar een type onbemand luchtvaartuig met vaste vleugels waarvan de zwaaihoek aan het uiteinde van de vleugel automatisch of handmatig met de snelheid kan worden aangepast. Het bestaat uit vijf delen: cascostructuur, avionicasysteem, voedingssysteem, start- en landingssysteem en grondcontrolestationsysteem.

De geboorte van deUAV met vaste vleugelsis ontstaan ​​uit het feit dat op 17 december 1903 de gebroeders Wright uit de Verenigde Staten een tweedekker kochten en testten: de Aviator. Het eerste gemotoriseerde vliegtuig dat vrij kan vliegen en bestuurbaar is. daarom. 17 december 1903 werd ook de verjaardag van het vliegtuig. In de begindagen van de vliegtuigontwikkeling en technologische ontwikkeling waren zowel het motorvermogen als het gewicht van tweedekkers erg laag en zwaar, en vanwege de beperkte materialen in die tijd waren de constructiematerialen van het vliegtuig gebaseerd op catalogi en stoffen. Voornamelijk. Om ervoor te zorgen dat het vliegtuig bij lage snelheden een enorme lift kan genereren, hebben de onderzoekers het vleugeloppervlak zo groot ontworpen dat het vliegtuig bij lage snelheden soepel kan opstijgen. Door de diepgaande ontwikkeling van onderzoek, ook de vliegsnelheid van het vliegtuig wordt continu geoptimaliseerd en verbeterd. Op dit moment worden de enorme vleugels een obstakel dat de vliegsnelheid van het vliegtuig vertraagt. Om de vliegsnelheid te doorbreken, begonnen ingenieurs een zeer sterke aluminiumlegering te gebruiken als grondstof voor de vleugel. Aluminiumlegering is licht in gewicht en heeft een hoog draagvermogen. In de daaropvolgende decennia was het een van de belangrijkste materialen voor de vliegtuigbouw. Sindsdien is de dubbele vleugel geleidelijk vervangen door een enkele vleugel. Het tijdperk van enkelvleugelige propellervliegtuigen domineerde de jaren dertig en veertig, en na de jaren veertig kwamen straalvliegtuigen op de voorgrond. Straalvliegtuigen vertrouwen op het terugslageffect van gas dat wordt gegenereerd tijdens de verbranding van brandstof om met hoge snelheden achteruit te werpen om het vliegtuig vooruit te laten vliegen, waardoor het vliegtuig meer stuwkracht kan krijgen en sneller kan vliegen. De kosten van het gebruik van straalvliegtuigen zijn echter ook hoog, dus het is een grote beperking.

Voor UAV met vaste vleugels, ongeacht op welk gebied dan ook, heeft het een uiterst belangrijke waarde en kan het aan verschillende behoeften voldoen. Verbetering van zelfbeheersingsniveaus voorUAV met vaste vleugelsen aanpassing aan de toekomstige markt zal ook een probleem zijn voor grote ingenieurs om voortdurend te verbeteren en te optimaliseren.